Piosenka dwudziesta.

  Jak popieprzony pobiegłem do swojego pokoju, gdzie ułożyłem Emily. Wpadłem z impetem do pokoju i wystraszony patrzyłem na Ems.
Jej twarz była zalana łzami. Cała się trzęsła, a na mojej koszulce, którą jej założyłem widniały mokre plamy, od spocenia. Podszedłem szybko do łóżka i przytuliłem ją mocno do siebie.
  Do pokoju wparował Zayn i Louis.
- Wyjdźcie. - poleciłem cicho, a oni jak na rozkaz ewakuowali się z pomieszczenia. - Co się stało? Czemu krzyczałaś?
  Spuściła wzrok i przetarła, zapłakane oczy, wierzchem dłoni.
- Miałam zły sen. - szepnęła, jakby miała się czego wstydzić i wtuliła twarz w mój tors.
- Opowiesz mi ?
  Spojrzała mi ukradkiem w oczy. Szybko odwróciła wzrok i wciągnęła mnie do łóżka obok siebie. Położyła się, wtulona we mnie i powiedziała:
- Śniło mi się, że cię zamordowali...
- Ems, to tylko sen. - szepnąłem pocieszająco, całując ją w czubek głowy.
- Ale on był straszny... - odparła i mocniej wtuliła się we mnie.
Przyciągnąłem ją bliżej siebie i zamknąłem w niedźwiedzim uścisku.
- Niall?
- Tak?
- Pośpiewasz mi ?
Roześmiałem się.
- A co byś chciała ?
- Wybierz repertuar sam. - dojrzałem, że się uśmiecha.
- The day I first met you - spojrzała na mnie zmieszana. Posłałem jej ciepły uśmiech - You told me you'd never fall in love
But now that I get you
I know fear is what it really was - przerwałem na chwilę, myśląc, że Ems zasnęła.
- Śpiewaj, śpiewaj. - odparła, zaspanym głosem.
- A może poprosisz tak ładnie ? - spytałem, podchwytliwie.
Zadarła lekko głowę do góry i musnęła ustami mój policzek.
- Tak ładnie, ładnie proszę. - spojrzała na mnie. Oczy miała całe podpuchnięte, od płaczu.
- No już. - odparłem i pocałowałem ją w głowę, kontynuując.
Po chwili zasnęła.

  Obudziłam się w całkowitej ciemności. To przez to, że żaluzje były zasunięte. Z lekkim opóźnieniem stwierdziłam, że jestem u Nialla w pokoju.
  Czułam rozgrzane ciało, które przylegało do mojego. Gdy moje oczy przyzwyczaiły się do ciemności dojrzałam śpiącego blondyna. Uśmiechnęłam się pod nosem i położyłam głowę na jego torsie.
- Co, co ? - spytał, przebudzając się.
- Nic. Przepraszam, obudziłam cię.
- Która godzina ? - spytał, przecierając oczy.
- Nie mam pojęcia. - odparłam całkiem szczerze.
  Niall ziewnął przeciągle i odwrócił się na bok. Tak, że był do mnie przodem. Wpatrywaliśmy się w siebie w milczeniu. Niall musnął leciutko moje usta i przytulił mnie do siebie.
- Jak się czujesz ?
- Już dobrze. Dziękuję.
- Nie masz za co. - odparł.
- Zawiózłbyś mnie do domu? - spytałam, powoli się podnosząc.
Spojrzał na mnie smutno.
- Muszę?
- No to mogę poprosić o to Zayna. - wzruszyłam ramionami i dostrzegłam, że mam zmienioną koszulkę.
Spojrzałam na Nialla jednoznacznie.
- No musiałem cię jakoś przebrać. - podniósł ręce w geście obronnym i także zaczął powoli się podnosić.
- Mogę jechać w tej koszulce?
Uśmiechnął się zawadiacko.
- No chyba nie masz innego wyboru. - poruszył znacząco brwiami. - No chyba, że chcesz jakąś moją bluzę. - dodał już poważniej.
  Przytaknęłam ruchem głowy. Blondyn jednym, zwinnym ruchem podniósł się i przelotnie pocałował mnie w czoło, ruszając do dużej, zasuwanej szafy.
Wyjął fioletową bluzę i pomógł mi ją założyć.
- Emily? - usłyszeliśmy cichy głos Zayna.
Za chwilę jego głowa pojawiła się w drzwiach. Na jego twarzy majaczył uśmiech.
- Jak się czujesz? - spytał troskliwie.
- Już dobrze. - odparłam. - Za chwilę Niall odwiezie mnie do domu. A tak w ogóle to, która jest godzina? - spytałam, rozglądając się za jakimś zegarkiem.
- Jest dziewiętnasta ileś. - odparł Zayn. - Chodźcie, zjecie coś. - dodał i zniknął za drzwiami.
Niall spojrzał na mnie dwuznacznie i nachylił się ku mnie.
Patrzyłam w jego piękne niebieskie oczy. Uśmiechnął się i przytulił mnie do siebie.
- Proszę cię, - szepnął - Wiem, że to już robi się irytujące, ale widzę jak się odnosisz do mnie, a jak do Zayna. Wiem, że coś do mnie czujesz. - powiedział, ze ściśniętym gardłem.
Odsunęłam się od niego, bo móc spojrzeć mu w oczy.
- Mówiłam ci tyle razy. Daj nam czas. - powiedziałam.
Niall przymknął oczy i nachylił się, całując mnie w czoło.
- Mi querida. - szepnęłam.
Blondyn spojrzał na mnie pytająco.
- Moje kochanie. - wyjaśniłam, przytulając się do niego.
   Czułam zapach jego perfum. Uwielbiałam ten zapach. Od jego ciała biło przyjemne ciepło. Po ciele przebiegł mi miły dreszcz. Czułam się tak bezpiecznie...

  - Chris zejdź proszę na dół ! - męski baryton, dał się słyszeć w zamkniętym szczelnie na klucz, "raju" bruneta.
- Czego on znów chce... - warknął do siebie i odepchnął się na obrotowym krześle od biurka.
Blat był wyłożony masą zdjęć. Przeróżnych zdjęć. Przeglądał je każdego dnia, myśląc co by było, gdyby... Właśnie. Zawsze to "gdyby".
Zanim wyszedł z ciemni, zerknął na zdjęcia. Westchnął, zamykając drzwi na klucz i schował metalowy szczerbyk do kieszeni.
- Co ? - syknął, nonszalancko opierając się o framugę drzwi kuchni.
- Kolacja na stole. - odparł wysoki ciemnooki, przystojny mężczyzna.
 Przywykł do zachowania syna. Od zawsze był inny. Inny, w sensie neutralnym. Od śmierci jego starszej córki, Chris, był nonszalancki, arogancki i wymownie bezczelny w stosunku do niego i jego żony.
Było ciężko, lecz wyszli z tego. No z wyjątkiem Chrisa...
- Nie mam ochoty. - powiedział bez emocji, przymrużając oczy.
- Zjedz. - mruknęła niebieskooka kobieta, kładąc rękę na ramieniu syna.
- Mówiłem: nie mam ochoty. - syknął.
- A może potowarzysz nam? - ponowna próba rodziców była wciąż taka sama. Bez rezultatów.
 Brunet wywrócił oczami i powędrował z powrotem do ciemni. Usadowił się na krześle i ponownie zaczął przeglądać zdjęcia. Przyglądał się każdemu szczegółowi.
Spojrzał na zegarek. Już czas, pomyślał. Sięgnął po lustrzankę, tubę optyczną i wybiegł z domu, bez słowa wyjaśnienia.

 



  Taki tam Hazza. ♥ Piosenka krótka, lecz no cóż... : )
  Więc rozdział dwudziesty. :) Strasznie szybko mi to idzie ! Za szybko. :D Teraz 11 komentarzy = Nowa piosenka. :)
  Jak u Was ? Jak w szkole :D ? (okropny temat) :D U mnie jakoś leci. :)
  A i tak na marginesie, zapraszam na dwa genialne blogi: http://love-forgives-all.blogspot.com/
http://bythewater97.blogspot.com/

P.S. Na moim drugim blogu, piszę imaginy na zamówienie: Ktoś chętny ? :D

                                                                       Kocham Was, Nily ♥